• فهرست مقالات distress tolerance

      • دسترسی آزاد مقاله

        1 - اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و اسنادهای ارتباطی زنان متقاضی طلاق
        ویدا آذری کبری کاظمیان مقدم مهناز مهرابی زاده هنرمند
        پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر بخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و اسنادهای ارتباطی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعة آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق شهر بهبهان در سال 1398 هستند. حجم نمونه پژوه چکیده کامل
        پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر بخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و اسنادهای ارتباطی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعة آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق شهر بهبهان در سال 1398 هستند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) است که با روش نمونه ‌گیری در دسترس و با توجه به ملاک ‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند. افراد گروه آزمایش، مداخلة آموزشی را طی دو ماه در 8 جلسة 90 دقیقه ‌ای دریافت کردند. پرسشنامه ‌های مورد استفاده در این پژوهش مشتمل اند بر مقیاس های تحمل پریشانی (DTS) و اسنادهای ارتباطی (RAM). داده ‌ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان می دهند که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر تحمل پریشانی و اسنادهای ارتباطی تفاوت معنا‌داری وجود دارد. به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش تحمل پریشانی و بهبود اسنادهای ارتباطی در این زنان می شود (001/0>P). منطبق با یافته‌ های پژوهش حاضر، می‌توان درمان مبتنی بر شفقت را به منزلة روشی کارا در جهت افزایش تحمل پریشانی و بهبود اِسنادهای ارتباطی زنان متقاضی طلاق در نظر گرفت. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        2 - اثربخشی برنامة تنظیم هیجان به روش طرحواره درمانیِ هیجانی بر تاب‌آوریِ پریشانی و توانمندی مادرانِ دارای فرزند دچار اختلال درخودماندگی
        ناصر یوسفی آرمان  عزیزی مسعود صادقی غفار نصیری هانیس لقمان باجلانی پیمان خورشیدی سیده سمیره حسینی
        هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامۀ تنظیم هیجان به روش طرحواره رمانیِ هیجانی بر تاب‌آوری پریشانی و توانمندی در مادرانِ کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعة آماري اين پژوهش مشتمل بر همۀ مادران چکیده کامل
        هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامۀ تنظیم هیجان به روش طرحواره رمانیِ هیجانی بر تاب‌آوری پریشانی و توانمندی در مادرانِ کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعة آماري اين پژوهش مشتمل بر همۀ مادران کودکان دچار اختلال درخودماندگی در شهر اصفهان بود. نمونه از 40 نفر تشکیل شد که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین گردیدند. متغیر مستقل، مداخلة تنظیم هیجان به روش طرحواره‌ درمانی هیجانیِ لیهی است که در 8 جلسه، بر گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش عبارتند از مقیاس توانمندی خانواده (FES) و مقیاس تاب‌آوری پریشانی (DTS). برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان می دهند که مداخلة تنظیم هیجانِ گروهی به روش طرحواره‌ درمانیِ هیجانی در مادرانِ دارای فرزند دچار اختلال درخودماندگی، باعث افزایش توانمندی و تاب‌آوری پریشانی می‌شود (01/0P<). پرونده مقاله