این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای حل مسئلة اجتماعی بر عزت نفس دانشآموزان شهر یزد انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و با گروه آزمایش، گروه کنترل (بدون مداخله)، و پلاسیبوی روانشناختی (مداخله ای جز راهبردهای حل مسئله اجتماعی) بو چکیده کامل
این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای حل مسئلة اجتماعی بر عزت نفس دانشآموزان شهر یزد انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و با گروه آزمایش، گروه کنترل (بدون مداخله)، و پلاسیبوی روانشناختی (مداخله ای جز راهبردهای حل مسئله اجتماعی) بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم مقطع راهنمایی شهر یزد تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 1392-1391 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش 67 نفر بود (20 نفر آزمایش، 27 نفر پلاسیبوی روانشناختی، و 20 نفر کنترل) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفیِ خوشه ایِ چندمرحلهای انتخاب شدند. در متغیر عزتنفس از هر سه گروه پیشآزمون به عمل آمد. سپس، گروه آزمایش در ده جلسة 60 دقیقه ای تحت آموزش راهبردهای حل مسئلة اجتماعی قرار گرفتند. پس از اِعمال مداخلة آزمایشی، از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت سنجش عزتنفس از پـرسشنامه عـزتنفس کوپـر ـ اسمیت استفـاده شـد. نتـایج تحلیل کوواریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان دادند پس از مداخله، در مقایسه با گروه کنترل و پلاسیبو، میانگین تعدیلشدة نمرههای عزتنفس در سطح P<0/001 و خرده مقیاس های آن، عزتنفس کلی و عزتنفس تحصیلیِ دانشآموزانِ گروه آزمایش افزایش یافته است، اما پس از مداخله، میانگین تعدیلشدة نمرههای عزتنفسِ اجتماعی و عزتنفسِ خانوادگی دانشآموزان گروه آزمایش افزایش نیافته است. نتیجه آنکه، با توجه به یافته های پژوهش میتوان گفت آموزش راهبردهای حل مسئله اجتماعی موجب افزایش عزتنفس شده است. بنابراین، از این روش می توان به منزله یکی از روشهای احتمالی افزایش عزتنفس در دوران حساس بلوغ استفاده کرد.
پرونده مقاله
اضطراب امتحان یکی از رایج ترین مشکلات است که فراگیران در دوران تحصیل خود با آن روبرو هستند و بر عملکرد تحصیلی آنها اثرگذار است. در طی دهه های گذشته روش های درمانی مختلف و متنوعی برای کاهش اضطراب امتحان توسط پژوهشگران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر انجام فرا چکیده کامل
اضطراب امتحان یکی از رایج ترین مشکلات است که فراگیران در دوران تحصیل خود با آن روبرو هستند و بر عملکرد تحصیلی آنها اثرگذار است. در طی دهه های گذشته روش های درمانی مختلف و متنوعی برای کاهش اضطراب امتحان توسط پژوهشگران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر انجام فراتحلیل اثربخشی مداخله های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان بود. روش پژوهش حاضر فراتحلیل بود جامعه آماری شامل پژوهش های در دسترس مرتبط با اضطراب امتحان بین سال های 1389 تا 1398 بود که در ایران انجام گرفته و گزارش آنها منتشر شده اند. با توجه به ملاک های تعریف شده ورود و خروج برای پژوهش های اولیه، از 75 پژوهش 100 اندازه اثر به دست آمد که پس از تحلیل حساسیت 49 اندازه اثر باقی ماند. ابزار پژوهش چک لیست فراتحلیل بود. یافته های کمّی پژوهش های انتخاب شده با نرمافزار CMA ویرایش 2، تحلیل شد. نتایج نشان دادند به طور کلی مداخله های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان تأثیر معناداری داشته است (93/1-=ES). اندازة اثر برای مداخله های رفتاری (858/1-=ES)، شناختی (86/1-=ES)، فراشناختی (784/1-=ES)، و شناختی ـ رفتاری (985/1-=ES) به دست آمد. همچنین مداخله های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان در دختران (952/1-=ES) و دانشجویان (096/2-=ES) اثربخشتر بوده است. با توجه به اثربخشی مداخلههای درمانی بر کاهش اضطراب امتحان؛ مداخله شناختی ـ رفتاری نسبت به مداخله های دیگر کارآمدتر شناخته شد. همچنین مداخله ها بر دانشجویان تأثیر چشم گیری داشته است. این نتایج می تواند راهنمای پژوهشگران و درمانگران در حوزه اضطراب امتحان باشد.
پرونده مقاله
مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شکوفایی بر افزایش شایستگیهای هیجانی ـ اجتماعی دانشآموزان سه سال اول دبستان صورت گرفت. طرح پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع طرحهای پیشآزمون ـ پسآزمون و پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان سه س چکیده کامل
مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شکوفایی بر افزایش شایستگیهای هیجانی ـ اجتماعی دانشآموزان سه سال اول دبستان صورت گرفت. طرح پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع طرحهای پیشآزمون ـ پسآزمون و پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان سه سال اول دبستان شهرستان تربتحیدریه در سال تحصیلی 99-98 بود که به روش نمونهگیری در دسترس، 50 نفر از دانشآموزان پسر بهصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 25 نفری (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه شایستگیهای هیجانی ـ اجتماعی (ESCQ) است. گروه آزمایش، طي 8 جلسۀ 90 دقیقهای و بهصورت هفتهای 2 جلسه، تحت آموزش بسته مبتنی بر شکوفایی قرار گرفت و گروه کنترل، بدون هیچگونه مداخلهای باقی ماند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار 24SPSS- و روش تحلیل واریانس چندمتغیره انجام گرفت. نتایج نشان دادند بین میانگین نمرات مؤلفههای شایستگیهای هیجانی ـ اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در نتایج پیشآزمون و پسآزمون گروه آزمایش نیز تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P). بر این اساس میتوان آموزش بسته مبتنی بر شکوفایی را به عنوان روشی مؤثر بر افزایش شایستگیهای هیجانی ـ اجتماعی دانشآموزان دبستانی در نظر گرفت و از آن در مدارس استفاده کرد.
پرونده مقاله