هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان تاب آوری تحصیلی و مشارکت تحصیلی با نقش میانجی گرانه خودتنظیمی هیجانی است. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی ـ همبستگی است. شرکت کنندگان 220 نفر از دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در رشتۀ ریاضی یا تجربی، در پایه های یازدهم و دوازدهم شهر ته چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان تاب آوری تحصیلی و مشارکت تحصیلی با نقش میانجی گرانه خودتنظیمی هیجانی است. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی ـ همبستگی است. شرکت کنندگان 220 نفر از دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در رشتۀ ریاضی یا تجربی، در پایه های یازدهم و دوازدهم شهر تهران در سال تحصیلی 1398- 1397 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، از مقیاس های مشارکت تحصیلی ریو و تسنگ (AES)، تاب آوری تحصیلی ساموئلز (ARI)، و خودتنظیمی هیجانی گراس و جان (ERQ) استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که رابطۀ معناداری (01/0P≤) بین تاب‌آوری تحصیلی با مشارکت تحصیلی، تاب آوری تحصیلی با خودتنظیمی هیجانی، و همچنین مشارکت تحصیلی با خودتنظیمی هیجانی وجود دارد. همچنین تاب‌آوری تحصیلی (001/0P≤) و خود تنظیمی هیجانی (01/0P≤)، توانایی پیش بینی متغیر مشارکت تحصیلی را دارند. بدین روی می توان نتیجه گرفت که با افزایش تاب آوری تحصیلی با میانجی گری خود تنظیمی¬ هیجانی، مشارکت تحصیلی نیز افزایش می یابد.
جزييات مقاله
اضطراب امتحان یکی از رایج¬ترین مشکلات است که فراگیران در دوران تحصیل خود با آن روبرو هستند و بر عملکرد تحصیلی آنها اثرگذار است. در طی دهه¬های گذشته روش¬های درمانی مختلف و متنوعی برای کاهش اضطراب امتحان توسط پژوهشگران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر انجام فرا چکیده کامل
اضطراب امتحان یکی از رایج¬ترین مشکلات است که فراگیران در دوران تحصیل خود با آن روبرو هستند و بر عملکرد تحصیلی آنها اثرگذار است. در طی دهه¬های گذشته روش¬های درمانی مختلف و متنوعی برای کاهش اضطراب امتحان توسط پژوهشگران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر انجام فراتحلیل اثربخشی مداخله¬های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان بود. روش پژوهش حاضر فراتحلیل بود جامعه آماری شامل پژوهش¬های در دسترس مرتبط با اضطراب امتحان بین سال¬های 1389 تا 1398 بود که در ایران انجام گرفته و گزارش آنها منتشر شده¬اند. با توجه به ملاک¬های تعریف شده ورود و خروج برای پژوهش¬های اولیه، از 75 پژوهش 100 اندازه اثر به¬¬دست آمد که پس از تحلیل حساسیت 49 اندازه اثر باقی ماند. ابزار پژوهش چک¬لیست فراتحلیل بود. یافته¬های کمّی پژوهش¬های انتخاب شده با نرم‌افزار CMA ویرایش 2، تحلیل شد. نتایج نشان دادند به¬طور کلی مداخله¬های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان تأثیر معناداری داشته است (93/1-=ES). اندازة اثر برای مداخله¬های رفتاری (858/1-=ES)، شناختی (86/1-=ES)، فراشناختی (784/1-=ES)، و شناختی ـ رفتاری (985/1-=ES) به دست آمد. همچنین مداخله¬های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان در دختران (952/1-=ES) و دانشجویان (096/2-=ES) اثربخش‌تر بوده است. با توجه به اثربخشی مداخله‌های درمانی بر کاهش اضطراب امتحان؛ مداخله شناختی ـ رفتاری نسبت به مداخله¬های دیگر کارآمدتر شناخته شد. همچنین مداخله¬ها بر دانشجویان تأثیر چشم¬گیری داشته است. این نتایج می¬تواند راهنمای پژوهشگران و درمانگران در حوزه اضطراب امتحان باشد.
جزييات مقاله
رایمگ
سامانه رایمگ تمامی فرآیندهای دریافت، ارزیابی و داوری، ویراستاری، صفحه‌آرایی و انتشار الکترونیکی نشریات علمی را به انجام می‌رساند
