"اثربخشی آموزش مهارت¬های مقابله¬ای با رویکرد شناختی ـ رفتاریِ مثبت¬گرا بر امیدواریِ دانش¬آموزان دبیرستانی با مشکلات سازگاری "
محورهای موضوعی :میترا مصلحی جویباری 1 , مالک میرهاشمی 2
1 - موسسه غیرانتفاعی فروردین قائمشهر
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف اساسی مطالعۀ حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی ـ رفتاریِ مثبت گرا بر امیدواریِ دانش آموزان متوسطۀ دارای مشکلات سازگاری است. این تحقیق آزمایشی در بین دانش آموزان دخترِ 15-14 سالة دارای مشکلات سازگاری در مدارس شهرستان ساری در سال تحصیلی 94-1393 انجام شد. از میان دانش آموزان معرفی شده از سوی معلمان، با اجرای آزمون و غربالگری، با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده، 40 نفر انتخاب شدند و سپس با استفاده از روش آرایش تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در مرحـلة پيـش- آزمون، در مورد تمامي شـركت كنندگان، پرسشنامۀ امیدواری اسنایدر (SHQ) اجرا شد. سپس دانش آموزانِ گروه آزمایـش به مدت 14 جلسه (هر هفتـه، دو جلسة 5/1 ساعته)، تحت آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی ـ رفتاری مثبت گرا (فریدنبرگ، b2010) قرار گرفتند درحالي كه اعضاي گروه كنترل در ليست انتظار بـاقي ماندنـد. بعد از اتمـام برنامـۀ مداخلـه، مجـدداً دانش آموزانِ دو گروه با همان پرسشنامه مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتايج حاصل از اجراي تحليل كوواريانس نشان دادند كه پس از كنترل اثر پيش آزمـون، تفـاوت امیدواری در بين گروه آزمايش و کنترل معنادار بود.
The primary aim of the present study was to investigate the effect of tea-ching coping skills according to CBT based on positive psychology on hope of the students with adjustment problems. This experimental study was conducted in Sari City (Iran) in 2014-2015 among female students who were at the age of 14-15 and had adjustment problems. Introduced by teachers, through giving tests and screening, 40 students were selected by simple random sampling and were placed in the experimental and control groups by random arrangement. In the pre-test, all participants completed Snyder Hope Questionnaire (SHQ). The students in the experimental group receiv-ed coping skills training according to CBTbased on positive psychology (Freedenberg, 2010b) for 14 sessions (two sessions per week, 1.5 hour each), while the control group re-mained on the waiting list. Then, both groups were assessed once more. Analysis of covari-ance demonstrated that after controlling for the effect of pre-test, there was a significant dif-ference in hope between experimental and con-trol groups at post-test.