اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجان مبتنی بر رفتار درمانیِ دیالکتیک در افسردگی نوجوانانِ بی سرپرست
محورهای موضوعی :معصومه آخوندی 1 , مینا مجتبایی 2
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن
2 - دانشگاه آزاد اسلامی رودهن
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشی آموزش مهارت تنظیم هیجانِ مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک (DBT) در کاهش افسردگی نوجوانانِ تحت پوششِ سازمان بهزیستیِ شهرستان ملارد از توابع استان تهران بوده است. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. جامعة پژوهش مشتمل است بر پسران نوجوان در مقطع سنی 12 تا 18 سال که در سال 1393 در شهرستان ملارد تحت پوشش سازمان بهزیستـی بودنـد. به جهـت انتخـاب نمونـه، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. حجم نمونة پژوهش 20 نفـر بود. شرکت-کنندگان پس از انتخـاب اولیـه، به طـور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (دو گروه 10 نفره). سپس مداخلات درمانی در 8 جلسة دو ساعته در گـروه آزمايش به اجرا درآمد، درحالی که گروه کنترل هيچ گونه مداخلـه اي دریـافت نکرد. برای جمع آوری داده ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، از مقیاس افسردگی بک (BDI) استفاده شد تحليل کوواريانس داده ها نشان داد که آموزش مهارت تنظیم هیجانِ مبتنی بر رفتاردرمانیِ دیالکتیک در کاهش افسردگی نوجوانان مؤثر است (05/0>P). رفتاردرمانی دیالکتیک با اعتباربخشی به مراجع، باعث پذیرش مشکلات هیجانی می شود که این پذیرش در نهایت به تسهیل تغییرات منجر می گردد.
Abstract Hope and self-efficacy might play a constructive and important role in the sub-stance abuse recovery process and prevention of repeated lapses in the process of therapy. This research has been conducted with the aim of the examination of such a role by comparing hope and self-efficacy of addicts in mainten-ance methadone therapy who were without lapses and those with repeated lapses. This re- search was a causal-comparative design study. The population of the research consisted of all the addicts referred to the maintenance metha- done therapy centers of Khorramabad city in the first half of 1394 (2015). For this purpose, one group of 40 patients with repeated lapses and another group of 40 patients without lap-ses were selected by convenience sampling. They were asked to fill Hope and Self-Effi- cacy Questionnaires. Results of analysis of variance indicated that although the scores of hope were high in these two groups, there was no significant difference between them in this variable, and they were significantly different only in self-efficacy. It could be concluded that, in order to gain positive and maintaining therapeutic outcomes, in addition to high levels of hope, high levels of self-efficacy are also necessary.