مقایسه امیدواری و خودکارآمدی در معتادان موفق (بدون لغزش) و ناموفق (دارای لغزش¬های مکرر) تحت درمان نگهدارنده با متادون
محورهای موضوعی :
کلید واژه: امیدواری خودکارآمدی درمان نگهدارنده با متادون لغزش,
چکیده مقاله :
امیدواری و خودکارآمدی ممکن است نقش سازنده و مهمی در فرایند بهبود از سوء مصرف مواد و جلوگیری از لغزش های مکرر در طی درمان داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی چنین نقشی، به مقایسة امیدواری و خودکارآمدی در معتادانِ تحت درمانِ نگهدارنده با متادون پرداخته است که گروهی از آنان بدون لغزش بودند و گروه دیگری مرتکب لغزش های مکرر شده بودند. طـرح این پـژوهش، علّـی ـ مقـایسه ای بود. جامعه پژوهش مشتمل بود بر معتادان مراجعه-کننده به مراکز درمان نگهدارنده با متادون شهرستان خرم آباد در نیمسال اول سال 1394. برای این منظور، از میان بیماران این مراکز، تعداد 40 نفر دارای لغزش های مکرر و 40 نفر که بدون لغزش بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های امیدواری و خودکارآمدی عمومی در مورد آنها اجرا گردید. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که اگرچه گروه های مورد بررسی از لحاظ میـزان امیدواری بالا بودند، اما به لحاظ این متغیر، بین آنها تفاوت معناداری نبود و تنها از لحاظ میزان خودکارآمدی تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. در نتیجه، برای دستیابی به نتایج درمانیِ مثبت و حفظ این نتایج، علاوه بر داشتن میزان امیدواری بالا، خودکارآمدی بالایی هم لازم است.
Hope and self-efficacy might play a constructive and important role in the substance abuse recovery process and prevention of repeated lapses in the process of therapy. This research has been conducted with the aim of the examination of such a role by comparing hope and self-efficacy of addicts in maintenance methadone therapy who were without lapses and those with repeated lapses. This re- search was a causal-comparative design study. The population of the research consisted of all the addicts referred to the maintenance methadone therapy centers of Khorramabad city in the first half of 1394 (2015). For this purpose, one group of 40 patients with repeated lapses and another group of 40 patients without lapses were selected by convenience sampling. They were asked to fill Hope and Self-Effi- cacy Questionnaires. Results of analysis of variance indicated that although the scores of hope were high in these two groups, there was no significant difference between them in this variable, and they were significantly different only in self-efficacy. It could be concluded that, in order to gain positive and maintaining therapeutic outcomes, in addition to high levels of hope, high levels of self-efficacy are also necessary.
ابوالقاسمي، عباس؛ پوركرد، مهدي؛ و نريماني، محمد (1388). ارتباط مهارت¬هاي اجتماعي و خودكارآمدي با گرايش به مصرف مواد در نوجوانان. مجله دانشگاه علوم¬پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی سبزوار، 16(4)، 188-181
براتی¬بختیاری، سیامک (1376). بررسی رابطه ساده و چندگانه متغیرهای خوداثربخشی، عزت¬نفس، و خودیابی با عملکرد تحصیلی در دانش¬آموزان سال سوم نظام جدید شهر اهواز. پایان¬نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم¬تربیتی و روان¬شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
دلاور، علی (1388). مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی. تهران: رشد
سادوک، بنجامین جیمز؛ و سادوک، ویرجینیا آلکوت (1392). خلاصه روان¬پزشکی: علوم رفتاری/ روان¬پزشکی بالینی، (ترجمه فرزین رضایی). تهران: ارجمند (سال انتشار اثر به زبان اصلی 2007)
صادقیه¬اهری، سعید؛ اعظمی، احد؛ براک، منوچهر؛ امانی، فیروز؛ و صدیق، انوشیروان (1383). علل مؤثر بر بازگشت به اعتیاد در بیماران مراجعه¬کننده به مراکز ترك اعتیاد خودمعرف وابسته به بهزیستی تهران، 1379. مجله دانشگاه علوم¬پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل، 3(12)، 40-36
کرمانی، زهرا؛ خداپناهی، محمدکریم؛ و حیدری، محمود (1390). ويژگي¬هاي روان¬سنجي مقياس اميد اسنايدر. فصلنامه روان¬شناسی کاربردی، (3)5، 23-7